హార్మోనియం గది

వేప చెట్టు కొమ్మల్లో ఉన్న గూళ్ళ వద్దకు ఒక్కొక్కటిగా పక్షులు చేరుకుంటున్నాయి.

కొన్ని ఆగి ఆగి అరుస్తున్నాయి.
సూర్యుడు పడమటి కొండల్లోకి ఆవలించుకుంటూ దిగి పోతున్నాడు.

ఇదే సందులో రెండిళ్ళ అవతల ఉంది పాత మట్టి మిద్దె.
కాసేపటికి పాత చెక్కల తలుపు కిర్రు మంటూ తెరుచుకుంది.
లాంతరు వెలిగించి బయట వసారాకు ఉన్న ఇనుప కొక్కి కి తగిలించారు.

ఇంకా ఎవరు రాలేదు. గది గోడలకు కొట్టిన సున్నం మొన్న కురిసిన వానలకు వెలసి పోయి ఎర్ర చారలతో రంగు బారింది. అక్కడక్కడ మట్టి గోడ పెచ్చులు ఊడిపోయి కనిపిస్తోంది.
బయట ఆకాశంలో నల్ల మోడాలు కమ్ముకుంటున్నాయి.
వాన పడుతుందో లేదో తెలియదు.

గదిలోకి తొంగి చూస్తే నిశ్శబ్దం. ఒకవైపు గంభీరంగా నిలబడి ఎవరికోసమో ఎదురుచూస్తున్నట్లు ఉంది హార్మోనియం. దానిపైన గుడ్డ కప్పి ఉంది. మరోవైపు తబలాలు
గూట్లో పరదా వెనుక తమను వాయించే రెండు చేతుల కోసం నిరీక్షిస్తున్నాయి.

మామూలుగా అయితే ఈ పాటికి బృందం వచ్చేది.

చీకటి పడుతోంది. గది తలుపు తెరిచి, లాంతరు వెలిగించిన ఆడమనిషి చీపురుతో గదిని శుభ్రం చేసి అక్కడే అరుగుపైన కూర్చొని చూస్తోంది.

దూరంగా శబ్దం కిర్రు చెప్పుల శబ్దం వినిపిస్తోంది. అవును అది గురువులయ్య దే. పేరు గంగులయ్య. దిగువ ఇండ్లలో ఆయనే పెద్దమనిషి. ప్రొద్దునంత ఇంటిదగ్గర చెక్క పని చేస్తాడు. సాయంత్రం పూట నాటకాలు, భజనలు నేర్పిస్తాడు.
ఆ గది ఆయనదే.

తెల్లటి పంచ కట్టి, ఖద్దరు చొక్కా తో మల్లె పువ్వు లాగా మెరిసిపోతూ హుషారుగా చిటికెలు వేసుకుంటూ, ఏదో రాగం పాడుకుంటూ సందు లోపలికి వచ్చేసాడు.

గురువులయ్య ను చూడగానే ఆడ మనిషి గౌరవంగా లేచి నిల్చుంది. అతను గదిలోపలికి వెళ్ళిపోయాడు. మరి కాసేపటికి హార్మోనియం ఊపిరి పోసుకుని ఒక ప్రకంపనాన్ని సృష్టిస్తూ తన ఉనికి చాటి చెప్పింది. అంతవరకు స్తబ్దంగా ఉన్న వాతావరణం ఆ శబ్దానికి కొత్త జీవం నింపుకొంది. తర్వాత అక్కడికి తబలా కొట్టే ఓబులేసు చేరుకున్నాడు. అతడి తరువాత పాటలు పాడే అంకన్న, అతడి తమ్ముడు బాలన్న వచ్చారు. డ్రామా నేర్చుకోవడానికి వచ్చే వాళ్ళు కూడా ఒక్కొక్కరిగా వస్తున్నారు. చూస్తుండగానే గది నిండి పోతోంది.

అదొక మరో లోకం.

గురువులయ్య హార్మోనియం దగ్గర కూర్చొని రెండు పాదాల కింద ఉన్న గాలి రేకులను తొక్కుతూ చేతులతో కీబోర్డ్ వాయిస్తూ రాగం ఎత్తుకుంటే ఊరి పొలిమేరల్లో కి ఆ కంఠం వినిపించేది. తబలా శబ్దం జత కలిసి తనువు ఆత్మ పులకించి...
నింగి, నేల, గాలి, ఆకాశం ఏకమై... తన్మయమై....ఒక దేవరాగం పుట్టేది.

'సత్యహరిచంద్ర' వారణాసి సీను డ్రామా పద్యాలు ఎత్తుకున్నారు.

దేవి కష్టములు ఎట్లున్నను పుణ్యక్షేత్రమైన వారణాసి దర్శించి తిమి. చూడు.
భక్తయోగ పదన్యాసి వారణాసి
భవ దురిత శాత్రవఖ రాసి వారణాసి
స్వర్ణ దీ తటసంభాసి వారణాసి
పావన క్షేత్రముల వాసి వారణాసి.....'

కాలం అట్లా సాగిపోతూ ఉంది. మబ్బు పట్టిన ఆకాశం కురవడానికి సిద్ధపడుతోంది.
ఉరుములు, మెరుపులు కూడా.... ఆ సంగీతం వినడానికి వస్తున్నాయి.

రాములోరి దేవళం దగ్గర ఉగాది పండక్కు సత్యహరిచంద్ర డ్రామా వేస్తామని గురువులయ్య బృందం ఒప్పుకుంది. అంగీకారంగా కొంత నగదు కూడా తీసుకున్నారు. అందుకే ప్రతిరోజు సాయంత్రం ఇక్కడ సాధన చేస్తున్నారు. బయట వాన కురవడం మొదలు పెట్టింది.

దూరంగా ఎక్కడో పిడుగు పడిన శబ్దం.
 పట్నం నుంచి కొడుకు పిల్లలూ, కూతురు పిల్లలూ

ఊరికి దసరా సెలవులు ఇవ్వడంతో వచ్చారు.
గంగులయ్య భార్య లక్ష్మమ్మ మనవళ్లతో, మనవరాళ్లతో సంతోషంగా కలివిడిగా పండగంతా తన ఇంట్లోనే జరుగుతున్నట్లు సంబరపడిపోతుంది.

తోటల్లోకి వెళ్లి చీని పండ్లు గంప కు ఎత్తుకొని వచ్చి పెట్టింది.
తినే వాళ్లకు తినే అన్ని ఇచ్చింది. అయినా ఆ పల్లెటూర్లో ఆ పిల్లలకు పొద్దు పోవడం లేదు. ఆ పొలాల వెంబడి, కల్లాల వెంబడి ఎంతసేపని తిరుగుతారు ? చుట్టుపక్కల ఉన్న బంధువుల ఇళ్లన్నీ కలయ తిరిగారు.

అలాంటప్పుడే ఆ పిల్లల కళ్ళు అటువైపు వీధిలో మూసి ఉన్న హార్మోనియం గది వైపు పడ్డాయి.
వెళ్తే ఏమవుతుందో ఏమో తెలియదు. మెల్లిగా వెళ్లి అమ్మమ్మ చెవిలో ఎవరో ఊదారు.
ఆమె ఎగిరి పడింది.
ఆ గది తలుపులు తెరిస్తే మీ తాత ఊరుకోడు.ప్రళయం వస్తుంది.
నా మాట విని అలాంటి పని చెయ్యనే చేయవద్దని సున్నితంగా చెప్పింది.

ఆ పిల్లలు అలాగే అన్నట్లు అమ్మమ్మ దగ్గర తలాడించాడు.

మధ్యాహ్నం భోజనాలయ్యాక ఒక్కొక్కరుగా ఆ సందులోకి వెళ్లారు. బయట తలుపుకు ఇనుప కొక్కెం తగిలించి మూసి ఉన్న ఆ గది దగ్గరికి చేరుకున్నారు. భయం భయంగా అటూ ఇటూ చూశారు.

ఎవరూ తమని గమనించడం లేదని నిర్ధారించుకున్నాక ఆ తలుపు తీసే ప్రయత్నం మొదలుపెట్టారు.
దాన్ని పట్టి లాగారు. అది రాలేదు.
ఎలాగోలా తీయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు. కుదరలేదు.
రాయితో కింద నుంచి కొట్టి చూసారు. కాసేపు తిప్పలు పడిన తర్వాత ఇనుప కొక్కెం ఊడొచ్చింది.
పిల్లల ముఖాలు సంతోషంతో విప్పారాయి. వాళ్లలో వాళ్లే నవ్వు కున్నారు.
కాసేపు ఎగిరి గంతులేశారు.

అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ హార్మోనియం గదిలోకి ప్రవేశించారు. కొందరి దృష్టి గూట్లో ఉన్న తబలాల పైన పడింది. అవి వారికి అందలేదు. పక్కనున్న చెక్క స్టూల్ లాక్కొని పైకి ఎక్కారు.
ఒక్క రందిస్తుంటే మరొకరు జాగ్రత్తగా కిందికి దించుకున్నారు. తబలాల పైన మూసి ఉన్న గుడ్డ విప్పారు. వాటిని ఎలా వాయించాలో అని ఆలోచిస్తున్నారు.

ఇంకొందరి చూపు హార్మోనియం పైన పడింది.
దాని పైన కప్పి ఉంచిన మెత్తటి దుప్పటిని లాగి పారేశారు. హార్మోనియానికి అటువైపు ఇటువైపు ఉన్న చిన్న గొళ్ళెం లాంటి లాక్ లను ఎట్టాగో తికమక పడుతూ తీశారు. కీబోర్డ్ కు పైన ఉన్న చెక్కను జరిపారు. నలుపు తెలుపు చారలతో కీబోర్డ్ ప్రత్యక్షమైంది. దాన్ని చూడగానే వాళ్ల చేతివేళ్లు సరసర మంటూ ఎటుపడితే అటు నొక్కడం మొదలెట్టాయి. అది పలకలేదు. దాన్నుంచి ఏ శబ్దం పుట్టలేదు. పిల్లల ముఖాల్లో నిరాశ. ఎవరో కింద చూశారు. అక్కడ కాళ్లతో తొక్కడానికి ఏర్పాటుచేసిన గాలి రేకులు కనిపించాయి. వాళ్లకి కాళ్లు అందలేదు. ఒకరు చేతులతో వాటిని నొక్కుతుంటే, మరొకరు పైన కీబోర్డ్ వాయించడం చేస్తున్నారు. అందులో నుంచి ఏవేవో శబ్దాలు గందరగోళ రాగాలై పొంగి పొర్లుతున్నాయి. ఇదే ఉత్సాహంతో అటువైపు తమ ముందు తబలాలు పెట్టుకొని ఉన్న పిల్లలు దబ దబ అని వాటిని చేతులతో కొట్ట సాగారు. అవి దిక్కుతోచని శబ్దాలై పలుకుతున్నాయి.

ఇట్లా మధ్యాహ్నం పూట ఎప్పుడూ ఆ ఇండ్లలో హార్మోనియం శబ్దం
గానీ, తబలాల శబ్దం గానీ ఇంతవరకు వినిపించలేదు. అదికూడా ఇంత అడ్డదిడ్డంగా, అపస్వరంగ!

అటువైపు ఇంటి ముందు చెక్క పని చేస్తున్న గురువులయ్య గంగులయ్య చెవి వరకు ఆ శబ్ద ప్రకంపనాలు చేరాయి.

ఇంత మధ్యాహ్నం పూట తన' హార్మోనియం గది' లోపలికి వెళ్లడానికి ఇండ్లలో వాళ్లకు ఒక గుండె ఉంటే సరిపోదు.
అలాంటిది ఎప్పుడూ లేనిది తన గదిలోకి ఎవరు వెళ్లి ఉంటారు? అంత ధైర్యం ఎవరికుంది ? రకరకాల ఆలోచనలు.

చేతిలోని బాడిస పక్కన పెట్టాడు.
'రేయ్ ఎవర్రా ఆడ ఉండేది' బిగ్గరగా కేక వేశాడు చేస్తున్న పని మధ్యలోనే వదిలేసిపైకి లేస్తూ.

అది తాత గొంతే అని పిల్లలకి అర్థమయింది.
భయపడుతూ పరుగు పరుగున అక్కడి నుంచి కింద మీద పడుతూ నాలుగిళ్ళ అవతల ఇంట్లో పడుకుని ఉన్న అమ్మమ్మ దగ్గరికి వచ్చి పడ్డారు.
ఏం జరిగిందో ఆమెకు అర్థం కాలేదు.
కానీ బయట గంగులయ్య వేస్తున్న కేకలు మాత్రం వినిపిస్తున్నాయి.

ఆమెకు తెలుసు గంగులయ్య కు అవంటే ఎంత ఇష్టమో.
వాటిని తన అనుమతి లేకుండా ఎవరైనా ముట్టుకున్నా,
ఆ హార్మోనియం గదిలోకి ప్రవేశించినా వాళ్లని భస్మం చేస్తాడు.

కాసేపటికి గంగులయ్య కు పరిస్థితి అర్థం అయింది.
ఇది పండక్కి ఇంటికి వచ్చిన తన మనవళ్ల, మనవరాళ్ల
దుడుకు పనే అని నిర్ధారణకు వచ్చాడు.

చేతిలోకి పచ్చి వేప చెట్టు కొమ్మ తెంచుకొని వాళ్ళని వెతుక్కుంటూ ఇంటి వద్దకు వచ్చాడు.

వాళ్లు బెరుకు బెరుకుగా వాళ్ళ అమ్మమ్మ వెనుక దాక్కొని కళ్లనిండా కన్నీళ్ళతో వణికిపోతున్నారు.

'నీకు బుద్ధుందా లేదా ? పిల్లోళ్లు ఎట్లా పోతాండరో సూసుకునేది తెలీదా? గాడిదలు కాస్తా ఉండావా ?' అని లక్ష్మమ్మ మీద మండి పడతా ఉండాడు.

అతడి కళ్ళు నిప్పుల్లా మండిపోతున్నాయి.

వాళ్ళిద్దరి మధ్య జరుగుతున్న గొడవకు పిల్లలు భయపడి ఏడుస్తున్నారు.

చూస్తుండగానే లక్ష్మమ్మ శివంగి అవతారం ఎత్తింది.

' సరే పో... పిల్లోళ్లు దాన్లను తగిలితే నీ గంటు ఏమీ పోలేదు గానీ... సూడు వాళ్ళు నీ దెబ్బకు ఎట్లా పదురుతాండరో.... వాళ్లకు జరాలందు వస్తే బాగుండదు... ' అని ఆవేశంగా పైకి లేచి పైట కొంగు తీసి నడుముకు బిగించింది.

లక్షమ్మ లో అంత కోపం గంగులయ్య ఎప్పుడూ చూల్లేదు.

ఇంకేం మాట్లాడలేదు.
పిల్లల వైపు కూడా చూడలేదు.

ఇంట్లో నుంచి నిశ్శబ్దంగా బయటికి వచ్చేశాడు.

చేతిలోని వేప చెట్టు కొమ్మ అటువైపుకి విసిరేసాడు.

తన హార్మోనియం గది వైపుకి వెళ్లిపోయాడు.
గదంతా చిందరవందరగా పడి ఉంది.

ఒక్కొక్కటిగా వాటినన్నిటిని సర్దుకుంటున్నాడు.

కోపమంతా తగ్గిపోయిన తర్వాత ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాడు. అంతకుముందు తలుపు కి కేవలం ఇనుప కొక్కెం మాత్రం తగిలించే వాళ్లు. ఆ గదికి ఇప్పటినుంచి తాళం వెయ్యాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.

(ఇంకా ఉంది )